st37 و تفاوت آن با فولاد st52

متخصصین صنعت ساختمان همواره به دنبال استفاده از مصالح ساختمانی با خواص بهتر بوده اند.

چندین دهه از ورود فولاد به صنعت ساختمان می گذرد

با توجه به قیمت مناسب st37 بیش از سایر مصالح ساختمانی استفاده قرارگرفته است.

در صنعت ، با کمک فرایند احیا در کارخانه های ذوب آهن ، اول از سنگ آهن ، آهن خام تولید می کنن.

بعد از اون با کم و زیاد کردن یه سری از عناصر ، شمش های فولادی تولید می کنن .

1 : کربن : با افزودن کربن به فولاد ، مقاومت فولاد تا به مقدار مشخص زیاد می شود.

ولی فولاد شکننده و ترد و مقاومتش در مقابل بارهای دینامیکی کم میشود .

2 : منگنز : افزودن منگنز مقاومت فولاد در مقابل ضربه و سایش را زیاد میکند و شکل پذیری فولاد را هم افزایش می دهد .

3 : سیلیسیوم : افزایش این عنصر ، مقاومت فولاد در مقابل خوردگی را افزایش می دهد .

4 : نیکل و مس : شکل پذیری فولاد را افزایش میدهند .

فولاد کربن دار به فولادی اطلاق می شود که علاوه بر آهن، دارای کربن و آلیاژهای مختلف به قرار ذیل باشد.

حداکثر درصد : کربن: 1/7، منگنز: 1/65 ، سیلیکن: 0/6 ، مس 0/6

فولادهای کربن دار حد فاصل آهن خالص (صفر % کربن) و چدن ( 1/7% کربن ) برحسب درصد کربن به قرار ذیل دسته بندی می شوند :

فولاد کم کربن : مقدار آن کم تر از 0/15 درصد.

فولاد با کربن ملایم : مقدار آن حدود 0/15 الی0/29 درصد.

فولاد با کربن متوسط : مقدار آن حدود 0/30 الی 0/59 درصد.

فولاد با کربن زیاد : مقدار آن حدود 0/60الی 1/7درصد.

نکته 1 : افزایش درصد کربن باعث افزایش تنش تسلیم، کاهش شکل پذیری و مشکلات در جوش پذیری می شود.

نکته 2 : در صورتیکه مقدار کربن از ۳ درصد تجاوز نماید عمل جوشکاری پر خرج شده و احتیاج به پیش گرمایش، پس گرمایش و الکترودهای خاص خواهد بود.

افزودن دیدگاه