تفاوت فولاد ST37 و ST52 چیست؟

کشور ایران، توانایی تولید بیش از 30 میلیون تن فولاد را در طول سال دارد که بخش بزرگی از آن، به فولادهای st37 و st52 مربوط می‌شود. اما تفاوت فولاد ST37 و ST52 چیست؟ هر کدام از این دو ورق، ویژگی‌های مکانیکی و شیمیایی خاصی دارند که نتیجه کار را کاملاً تغییر می‌دهند. بنابراین، آشنایی با تفاوت‌های این دو فلز، می‌تواند بر استحکام یک سازه تأثیر زیادی بگذارد. در ادامه این مقاله از پرگاس فلز، به بررسی تفاوت فولاد ST37 و ST52 و کاربردهایشان می‌پردازیم. با ما همراه باشید.

مشخصات فولاد st37

فولاد ST37 یک فولاد کم‌کربن و همه‌فن حریف است که در ساخت سازه‌های فولادی، شاسی‌ها، قطعات عمومی و ورق‌های ساختمانی استفاده می‌شود. این محصول، به دلیل درصد پایین کربن، قابلیت جوشکاری و شکل‌پذیری بسیار خوبی دارد. فولاد st37 با استحکام کششی حدود 360 الی 510 مگاپاسکال و تنش تسلیم نزدیک به 235 مگاپاسکال شناخته می‌شود. چگالی این فولاد نیز مشابه سایر فلزات کربنی بوده و 7.85 گرم بر سانتی‌متر مکعب است.

فولاد ST37 از نظر ترکیب شیمیایی معمولاً حداکثر 0.17 درصد کربن و حدود 1.4 درصد منگنز دارد. این ترکیب باعث افزایش انعطاف‌پذیری و کاهش احتمال ترک‌ خوردگی این فولاد در زمان جوشکاری می‌شود. به‌طور کلی، این محصول برای تولید تیرآهن، نبشی، ناودانی، ورق سیاه و پروفیل‌های سبک، استفاده می‌شود. قیمت مناسب و دسترسی آسان نیز از جمله دلایلی هستند که st37 را به انتخاب اول بسیاری از پروژه‌های عمرانی و ساختمانی سبک تبدیل کرده‌اند.

مشخصات فولاد st52

فولاد ST52 به‌عنوان یکی از فولادهای مقاوم ساختمانی و صنعتی شناخته می‌شود. این فلز در مقایسه با فولاد st37، استحکام کششی و تنش تسلیم بالاتری دارد. تنش تسلیم این محصول نزدیک به 355 مگاپاسکال و استحکام کششی آن بین 490 تا 630 مگاپاسکال است. به همین‌ دلیل، st52 در پروژه‌هایی که تحمل بار و فشار بالا اهمیت دارد، به‌طور گسترده مورد استفاده قرار می‌گیرد.

ترکیب شیمیایی st52 شامل حدود 0.2 درصد کربن، 1.6 درصد منگنز و مقدار اندکی سیلیسیم است. این ترکیبات موجب افزایش سختی و مقاومت مکانیکی فلز می‌شوند. از ویژگی‌های مهم این فولاد می‌توان به قابلیت جوش‌پذیری خوب، استحکام بالا و چقرمگی مطلوب (جذب ضربه یا بار ناگهانی بدون شکست) اشاره کرد.

 تفاوت فولاد St52 و st37 از لحاظ ساختار

مهم‌ترین تفاوت فولاد ST37 و ST52 در ساختار و میزان عناصر آلیاژی آن‌ها است. ورق st37 به‌عنوان یک فولاد کم‌کربن با حدود 0.17 درصد کربن و مقدار ناچیز منگنز شناخته می‌شود. این ترکیب، باعث می‌شود که ساختار این فلز نرم‌تر و شکل‌پذیرتر از سایر مقاطع فلزی کربنی باشد. در مقابل، فلز st52 درصد کربن بالاتر (حدود 0.2 درصد) و منگنز بیشتری دارد. این مواد موجب افزایش استحکام و سختی ساختار فلز می‌گردند. در واقع، st52 به دلیل وجود درصد بالاتر کربن و منگنز، شبکه بلوری متراکم‌تر و مقاوم‌تری در برابر بارهای سنگین دارد.

از لحاظ متالورژیکی نیز می‌توان گفت که st37 فولادی با چقرمگی بیشتر و قابلیت تغییر شکل آسان است. در حالی که، st52 فلزی است که ترکیب متعادلی از استحکام بالا و انعطاف‌پذیری مناسب را ارائه می‌دهد. این تفاوت‌های ساختاری، تعیین می‌کنند که هر یک از این ورق‌ها برای چه نوع کاربردی مناسب‌تر هستند.

مقایسه ویژگی های مکانیکی فولاد St52 و st37 

فولاد st52 و st37 از لحاظ مکانیکی، تفاوت‌های قابل‌توجهی با یکدیگر دارند. st37 دارای تنش تسلیم حدود 235 مگاپاسکال و استحکام کششی بین 350 الی 510 مگاپاسکال است. اما st52 تنش تسلیم بالاتری (حدود 355 مگاپاسکال) داشته و استحکام کششی آن نیز بین 490 تا 630 مگاپاسکال است.

بر اساس استانداردهای بین‌المللی، st52 نسبت به st37، حدود 30 درصد عملکرد بهتری در برابر تحمل بارهای سنگین و فشارهای ناگهانی از خود نشان می‌دهد. همچنین، st37 به دلیل انعطاف‌پذیری و چقرمگی بالاتر، برای ساخت قطعاتی که نیاز به شکل‌دهی و جوشکاری دارند، مناسب‌تر است. میزان سختی ST52 نیز به دلیل درصد بالاتر کربن و منگنز، بیشتر است. این موضوع باعث می‌شود که st52، در برخی فرایندهای برش یا شکل‌دهی سرد، به ابزارها و مراقبت‌های بیشتری نیاز داشته باشد.

کاربردهای فولاد St52 و st37 

یکی دیگر از تفاوت‌های فولاد ST37 و ST52، کاربردهای گوناگون آن‌ها است، زیرا این دو فلز ویژگی‌های مکانیکی و ساختاری متفاوتی دارند و انتخاب صحیح آن‌ها، باعث کاهش هزینه‌ها و افزایش کارایی سازه می‌شود.

ST37 با قابلیت شکل‌پذیری بالا، جوش‌پذیری آسان و چقرمگی خوب، عمدتاً برای تولید تیرآهن، نبشی و ورق سیاه استفاده می‌شود. ساخت پروفیل‌های سبک، شاسی تجهیزات صنعتی و سازه‌های سبک نیز از دیگر موارد کاربرد این فلز هستند. همچنین این محصول برای پروژه‌هایی که به استحکام خیلی بالایی نیاز ندارند ولی شکل‌دهی سریع آن‌ها اهمیت زیادی دارد، بسیار مناسب است.

در مقابل، فولاد st52 به دلیل استحکام و سختی بالاتر، در ساخت ستون‌ها و تیرهای مقاوم، قطعات ماشین‌آلات سنگین و شاسی ماشین‌آلات صنعتی کاربرد دارد. این محصول در پل‌سازی و صنایع نفت و گاز نیز استفاده می‌شود. همچنین فولاد st52 می‌تواند بارهای سنگین و فشارهای شدید را به خوبی تحمل کند. به همین دلیل، برای پروژه‌هایی که در آن‌ها ایمنی و دوام طولانی‌‌مدت، اهمیت بالایی دارد، گزینه‌ای ایده‌آل است.

تفاوت فولاد st52 و st37 از نظر خوردگی 

یکی از فاکتورهای مهمی که در زمان خرید فولاد باید به آن توجه کنید، میزان مقاومت فولاد در برابر خوردگی است. ورق‌های st37 در محیط‌های مرطوب یا در تماس با مواد شیمیایی، آسیب‌پذیری بیشتری دارند. زیرا درصد آلیاژهای موجود در این فلزات بسیار پایین است و عناصر مقاوم به خوردگی نیز در ترکیبات آن‌ها وجود ندارد. به همین دلیل، st37 نیازمند  یک پوشش‌ محافظ مانند رنگ، گالوانیزه یا روغن ضدزنگ است.

فولاد st52 با ترکیب شیمیایی متعادل‌تر و درصد منگنز و کربن بالاتر، مقاومت مکانیکی بالاتری نسبت به st37 دارد. اما این فلز نیز همچنان فولادی ضدزنگ نیست و در شرایط خورنده، به محافظت سطحی نیاز دارد. با این وجود، سختی و چگالی بالاتر st52 باعث می‌شود که حتی در صورت شروع خوردگی، عمر مفید بیشتری داشته باشد. پس اگر پروژه شما در محیط‌های مرطوب یا صنعتی قرار دارد، حتماً به پوشش و محافظت سطحی فولاد توجه کنید، اما به یاد داشته باشید که st52 به دلیل استحکام بالاتر، عملکرد بهتری در برابر آسیب‌های ناشی از خوردگی دارد.

در نهایت، شناخت دقیق تفاوت فولاد ST37 و ST52 به مهندسان و پیمانکاران کمک می‌کند تا مصالح مورد نیاز پروژه خود را بهتر انتخاب کنند. شما عزیزان نیز می‌توانید با مراجعه به وب‌سایت پرگاس فلز، انواع تیرآهن، ورق و پروفیل‌های فلزی با کیفیت بالا را برای سازه‌های سبک و سنگین تهیه نموده و ریسک اجرایی پروژه‌های را کاهش دهید.